क्षणभर वाटे जणू दुध सांडले रंग त्यांचा पाहुनी
खळखळ वाहत त्या जल धारा भेटती मोठीच्या गळा
ओसंडूनी त्या पुढे धावती साकारण्या निसर्ग सोहळा
हिरव्या रंगात धवल शोभतो त्या दूर माथ्यावरी
गार तुषार पवन धावून आणतो नकळत गालावरी
कोसळणारा तो कोलहल चहूकडे रणभूमी सम भासे
किरणे त्या केशरी भास्कराची सप्तरंग उधळीत असे
कोण आडवी धबधब्यास? तो चिर तांडव नृत्य करी
खोल दरीतील अक्राळरूप त्याचे अंगावर रोमांच भरी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा