श्रावणमासी या वाळवंटी
सूर्य नभीचा आग ओकतो
पन्नाशीवर चढवून पारा
आम्हास तो उभा भाजतो
ए सी घरातून बाहेर पडता
सर घामाची येते धावून
अंगाखांद्यावर ओघळून ती
इकडून तिकडे जाते भिजवून
छत्री असे जरी डोक्यावर
ढग घामाचा तरी गाठतो
गुपचूप अंगातून तो पाझरत
पाण्यासाठी कंठास दाटतो
आकाश निरभ्र असे निरंतर
वाळूस असे रान मोकळे
मृगजळी त्या खेळती पिंगा
क्षणात वाळूचे धुके झाकळे
सरते शेवटी श्रावणमासी
दुसरे कशाचे कौतुक नसे
पिकल्या गाभोळ्या खजूराचे
तेवढेच काय ते भाग्य असे
~ गणेश (दुबई)
स्वप्नात देवदूतांचा दृष्टांत झाला आहे
समय 'तो' माझाही समीप आला आहे
सांज झाली तरी अजून गोठा रिकामा का?
रेड्याच्या आवाजाची हुरहुर मनाला आहे
उगाचच ढाळू नका आश्रू मगरीचे कुणी
हितशत्रूंचा गराडा माझ्या उशाला आहे
वीष्ठेत माझ्याच लोळण्याच्या यातना किती?
ठेवा नरकासाठी थोड्या... परवा कुणाला आहे?
मरू द्यारे मला माझ्या सुखाने आता तरी
मरणाच्या स्वप्नावर तुम्ही... घातला घाला आहे
छातीत आहे धडधड अजूनही यार हो
तिरडी बांधण्याची घाई कशाला आहे?
खंगलेल्या देहाचा उडाला भडका शेवटी
सुटलो बुवा एकदाचे!... जो तो म्हणाला आहे
~ गणेश
आजपासून श्रावणमास सुरू झालाय. या विषयी बालकवी रचित नितांत सुंदर कविता पोस्ट करून सर्वाना श्रावणाच्या शुभेच्छा देतो
श्रावणमासी हर्ष मानसी
श्रावण मासी हर्ष मानसी हिरवळ दाटे चोहीकडे
क्षणात येते सरसर शिरवे क्षणात फिरुनी उन पडे
वरती बघता इंद्रधनुचा गोफ दुहेरी विणलासे
मंगल तोरण काय बांधले नभोमंडपी कुणी भासे
झालासा सूर्यास्त वाटतो सांज अहाहा तो उघडे
तरू शिखरांवर, उंच घरांवर पिवळे पिवळे उन पडे
उठती वरती जलदांवरती अनंत संध्या राग पहा
पूर्ण नभांवर होय रेखिले सुंदरतेचे रूप महा
बलाक माला उडता भासे कल्प सुमनची मालाची ते
उतरुनि येती अवनीवरती ग्राहगोलाची कि एकमते
सुंदर परडी घेऊनि हाती पुरोपकंठी शुध्दमती
सुंदर बाला त्या फुल माला रम्य फुले पत्री खुडती
सुवर्ण चंपक फुलाला विपिनी रम्य केवडा दरवळला
पारिजातहि बघता भामारोष मनीचा मावळला
फडफड करून थकले अपुले पंख पाखरे सवरती
सुंदर हरणी हिरव्या कुरणी निजबाळांसह बागडती
खिल्लारे हि चरती राणी गोपही गाणी गात फिरे
मंजुळ पाव गात त्याचा श्रावण महिमा एक सुरे
देव दर्शन निघती ललना हर्ष माइ ना हृदयात
वदनी त्यांच्या वाचून घ्यावे श्रावण महिन्याचे गीत
– बालकवी
