वाळूच्या कणाकणात दिसते तुझेच रूप आई
स्वप्नातही दोन चमचे जास्त वाढतेस तूप आई
लपवून ठेवलेले लाडू द्यायचीस गुपचूप आई
माहित असुनही तोंडाला लावायचीस कुलूप आई
हुरड्याच्या पीठाचे बनवून द्यायचीस सूप आई
गद्य-पद्य, राजकारण, अर्थकारण । इतिहासापासून ते भूगोल, खगोल । भ्रमंती, चिंतन, मनन, वर्णन । आणि अजूनही बरेच काही.......
माझं शाळेचं दप्तर
होतं फार मजेशीर
पांढर्या खताच्या गोणीला
दोन बंध लावून शिवलेलं
त्यातच कोंबलेली असत
वह्या, पुस्तकं, लाकडी पट्टी
कोरे कागद, पॅड, रंगपेटी
आणि जेवणाचा डब्बा
ओमेगाच्या कंपास पेटीला
शिवलेला होता एक खिसा
कारण कंपास पेटीत
माझा फार जीव होता
वर्षात वह्या पुस्तकं बदलायची
पण कंपासपेटी तीच असायची
कंपास पेटीला आतून चिकटवलेली होती
दरवर्षीच्या ध्वज दिनाची तिकीटं
दप्तरात होती अजुन एक
खताची मोकळी पांढरी गोणी
स्वच्छ धुतलेली आणि
दाबून घडी करून ठेवलेली
वर्गात नव्हती बाकं तेंव्हा
आम्ही गोणी अंथरूणच बसायचो
पावसाळ्यात हीच गोणी
घोंगता करून वापरायचो
स्वतःला पावसात भिजायला
फार फार आवडायचं
पण दप्तर भिजल्यावर
फार वाईट वाटायचं
दप्तर जरी मळकटलेलं होतं
पण मला ते प्रिय होतं
कितीतरी वस्तूंनी भरलेल आसलं
तरी त्याचं कधी ओझं नाही वाटलं
एक दिवस शाळा संपली
ते कुठेतरी अडगळीत पडलं
पण मला अजूनही आठवतं
माझं 'शाळेचं दप्तर'
पाणी आहे खूप
गावाच्या नदीला
मंदिराच्या बारवेला
रानातल्या विहीरीला
दगडाच्या खाणीला
उठ मित्रा उठ! चल जाऊ पोहायला
गवताची गर्दी झालीयं
रानातली पिकं वाढलीयं
मकाला कणसं आलीयं
लपायला जागा झालीयं
बोरं पिकलीत झाडाला
उठ मित्रा उठ! चल जाऊ पोहायला
शाळेला दांडी मारू
गुपचूप खाणीवर जाऊ
दुपारच्या सुट्टीत ऊस खाऊ
दप्तर लपवून ठेवू
कपडे लटकून झाडाला
उठ मित्रा उठ! चल जाऊ पोहायला
दगडाचा ठाव आणू
पाण्यात धराधरी खेळू
दोघात शर्यत लावू
पोहण्याची मज्जा लुटू
भांडणे ठेवून बाजूला
उठ मित्रा उठ! चल जाऊ पोहायला
उन्हात बसून चड्डी वाळवू
दुपारनंतर मुलांसोबत निघू
त्यांच्याकडून वर्गपाठ मिळवू
घरी जाऊन अभ्यास करू
पण सांगायचे नाही कोणाला
उठ मित्रा उठ! चल जाऊ पोहायला
तुझ्या प्रेमाखातर ताजमहाल मी
कसा कोठे बांधणार होतो
शब्दांचा जरी बादशाह मी
दगड कसे साळणार होतो
तुझ्या प्रेमाचा कवी मी
कविता एक करणार होतो
मुमताज तुला मानले मी
शहाजहान तुझा होणार होतो
ओळीत तुला साठवून मी
माझा ताजमहाल घडवणार होतो