"दिवाणजी!"....
"कहा मर गये सबके सब"
दिवाणजी आपल दाटूनच पळत आल्यासारखा बोलला
"गुस्ताखी ला क्षमा असावी पातशाहा"
"मी आलंमपन्हा साठी वीडा बनवत होतो"
"हमे अभी इन काफिरोंकी धरती का पाणी पण नाही प्यायचय"
"आम्ही बहोत उदास झालो अहोत" पृथ्वीपती खिन्न होऊन म्हणाला.
आता दिवाणजीच्या कपाळात गेल्या होत्या. हा थेरडा आपल्याला उकळत्या कढाईत टाकेल नाही तर करवातीने डोक्यापासून ढुंगनापर्यंत दोन फांगळ्या करवेल.
"चुकीला माफी, आम्हाला अभय द्या"
दिवाणजी घाबरत म्हणाला.
"हम आपल्यावर नाही ये दख्खनके वजीर-ए-आला वर नाराज आहोत"
"ये मै काय सून रहा हूं?"
आलंमपन्हाची दख्खनी मराठी ऐकून दिवाणजी फार खूष झाला
"आलमगीर पातशाहा दख्खन ची जूबान छान बोलतायत आता"
दिवाणाने हळूच टोला हनला.
"का नाही बोलणार?"
"अब हमे यहा मराठोंकी सरजमीन पर गढे हुये पूरे तीन अलफ साल झालेत"
"तो हमे बेशक यायला पाहिजे ही जूबान"
"आमच्यानंतर ही जुबान अटकेपार जावून आलिये. हे विसरलात काय दिवाणजी?"
"खू खू !!!"
पातशहाचा रागाच्या भरात बोलता बोलता उबाळी येवून थांबला
"पण आलंमपन्हा आपणास काय झालय आज?"
दंतहीन बोळक्याचा आवंढा गिळत दिवाण म्हणाला.
"हे पेपरात काय छापलय आज?"
आपल्या मोगली रुबाबदार भाषेत पातशाहा गरजला.
"कोणसी आखबार की बात कर रहे है आप? अभी हिंदुस्थान मे बहोत जुबान के अखबार निकते है हुजूर"
"बस निकलता नही तो सिर्फ फारसी का....
साहेबेआलम"
"खामोश....."
"तुमची ती मोगले आझमची नौटंकी बंद करा"
"कुठल्याही भाषेचा पेपर घ्या"
"आमच्या मोबाईलमध्ये हर जुबान के अखबार के अॅप है"
आपल्या कडचा iPhone 6s दाखवत बादशहा खूशीने म्हणाला.
"क्षमा असावी आलंमपन्हा मी अजून Nokia 1100 वापरतोय. माझ्याकडे नाहीत ते अॅप की काय"
"दिवाणजी तो नमक हराम सीधा राम्मेया त्या दो टकेच्या टिपूची जयंती साजरी करणार म्हणे"
"आमचा ऊरूस साजरा करायचे सोडून हे काय चाळे चाललेत या वजिरांचे"
"हमने भी सुना है ये...आलंमपन्हा...."
"तो फिर फरमान निकालके रोका क्यू नही आपने उनको"
"यहा सिर्फ हमारा ऊर्स होणा चाहिये"
पातशहाने आज्ञा सोडली
"अब हिंदुस्थान मे जम्हुरैत है आलमगीर साहेबेआलम"
"या अब सब अपणी मर्जीके मालिक है"
"हमारा फतवा अब लागू नही होता यहा" दिवाणजी म्हणाला
"तो ठीक है वजीरे आलम म्होतरमा को हमारा पैगाम दो. की हमने उन्हे तलब किया है. नही तो ओ.... बुखारी को म्होतरमा के पास भेजो.... साला दिल्ली मे हमारी दैलत का मालिक हो बैठा है वह नाचीज"
"और हा! हमरी किलत भी लेके जाव साथमे मॅडमको...
100 सोने कि अशरफिया, दो उंट, दो हाथी, चार गाय"
म्हातार्याच्या भ्रष्ट बुद्धीला भानावर आणण्याचा दिवाणजी प्रयत्न करू लागला.
"साहेबेआलम मॅडम म्होतरमा का तख्ता पलट हो गया है. अब यहा मोदी की हूकूमत चलती है. और दस जणपथ पर उंट, हाथी रखने की जगह नही है. वहा गाय पालन नही होता...."
"क्या??"
"फिर ये मराठे कुच करते क्यू नही?"
"अभी पेशवा रावसाहेब को sms करके बूला लो"
"आलंमपन्हा पेशवाई पण बुडालीय आता..
आता सिर्फ मोदी की सरकार...."
"तो मोदी को संदेशा दो और कहो ये जयंती होणी नही चाहिये" धाप्या टाकत आलमगीर पातशाहा बोलला.
"जी .."
"सरकार बरतानियाला गेलेत आता.... "
"आल्यावर कळवतो"
अस म्हणत दिवाणजीने खाली मान घालून तीनदा मुजरा केरून आपली पाठ न दाखवता खुलताबादच्या दर्ग्यातून बाहेर पडला.
नाराज बादशहा आपला किमाॅश डोक्यात घालून तुळशीच्या सावलीत परत झोपी गेला.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा