कविता : मैल

तो अजूनही तेथेच उभा होता
उन्हा तान्हात, पाऊस पाण्यात
गार वार्‍या वादळात
कित्येक वर्षाचा अनुभव
मनाशीच बांधून
तो तसाच उभा होता
सारखा एकटक पहात
कधी नाही कोणाला घाबरला
येणाऱ्या जाणाऱ्या वाटसरूना न्याहाळत
त्यांच्या रोजच्या जीवनातील प्रसंग पहात
अश्या गेल्या असतील कित्येक पिढ्या
त्याच्या डोळ्यासमोरून
दुसर्‍याचे सुख पाहतांना
त्याने आपल्या हाल अपेष्टांची
कधी नाही केली पर्वा
तो दुसरा तिसरा कोणी नव्हता
तो होता रस्त्याकडेचा एक मैल